چرا از صدای خودمان بدمان می آید؟

شاید شما هم این مساله را تجربه کرده باشید که صدای ضبط شده خود را از یک کاست و یا یک فیلم خانوادگی شنیده و احساس بدی را نسبت به آن داشته اید. یک پزشک جراح که در درمان بیماران مبتلا به مشکلات صوتی تخصص دارد، به طور معمول صحبت‌های بیمارانش را ضبط می‌کرد تا از این طریق بتواند دریابد که آیا جراحی یا صوت درمانی منجر به بهبودی بیمارانش می‌شود یا خیر. وی از اینکه بسیاری از بیمارانش با شنیدن صدایشان که برایشان پخش می‌شد، به وضوح احساس ناراحتی می‌کردند، شگفت زده شد و تصمیم گرفت در یک کار تحقیقاتی به بررسی این مسئله بپردازد که چرا ما از صدای خودمان بدمان می‌آید؟
به نظر می‌رسد این ناراحتی دلایل ترکیبی از فیزیولوژی و روانشناسی داشته باشد. به عنوان مثال، صدای ضبط شده به طور متفاوتی نسبت به صدای تولید شده هنگام صحبت کردن به مغز شما منتقل می‌شود. هنگام گوش دادن به صدای ضبط شده، صدا از طریق هوا گوش شما منتقل می‌شود. در این فرایند، انرژی صدا باعث ارتعاش پرده و استخوان‌های کوچک گوش می‌شود. به گزارش سیناپرس، این استخوان‌ها سپس ارتعاشات صوتی را به بخش حلزونی شکل گوش منتقل می‌کنند که آکسون‌های عصبی را تحریک کرده تا سیگنال شنوایی را به مغز ارسال کند. اما هنگامی که صحبت می‌کنیم، صدای ما به شکل دیگری به گوش داخلی می‌رسد. در حالی که بخشی از صدا از طریق رسانش هوا منتقل می‌شود، بیشتر صدا به طور مستقیم از طریق استخوان‌های جمجمه هدایت می‌شود.
وقتی صدای خود را هنگام صحبت می‌شنویم، به دلیل ترکیبی از هدایت بیرونی و داخلی آن را متفاوت از صدای ضبط شده دریافت کرده و به نظر در این فرایند، می‌رسد هدایت استخوان داخلی فرکانس‌های پایین‌تر را تقویت می‌کند. به همین دلیل، مردم معمولاً هنگام صحبت کردن، صدای خود را عمیق‌تر و غنی‌تر حس می‌کنند.  صدای ضبط شده در مقایسه با صدای ذهنی شما، می‌تواند نازک‌تر و بلندتر به نظر برسد که همین موضوع باعث می‌شود بسیاری از افراد، آن را ترسناک بدانند.
البته برای این موضوع جالب، دلیل دومی نیز وجود دارد. به باور محققان، شنیدن صدای ضبط شده شما توسط خودتان، تفاوت معناداری بین ادراک شخصی و واقعیت شما را آشکار می‌کند. از آنجایی که صدای شما منحصر به فرد بوده و جزء مهمی از هویت شخصی شما به شمار می‌رود، این عدم تطابق می‌تواند برای هر کسی آزار دهنده باشد.

 

منبع : سینا پرس